Pies rasowy – akita

Ten pies jest jednym z najbardziej pierwotnych zwierząt na świecie. Chociaż uważa się, że rasa powstała w XVII wieku, to jej przodkowie żyli w Japonii 15 tysięcy lat p.n.e. Warto wiedzieć, że pierwsze wzmianki o psach pojawiły się w XVII wieku na wyspie Honsiu w regionie Akita – znanym z bardzo surowych okresów zimy. Akity były wykorzystywane jako zwierzęta pociągowe i myśliwskie, brały udział w polowaniach na niedźwiedzie, dziki i jelenie, zaganiały także ofiarę dla myśliwego. Bezpośredni protoplaści nazywani byli „matagi-inu” (psy myśliwskie). Przez kolejne trzysta lat liczba tych czworonogów wzrosła i zwiększyła się ich różnorodność. Pod koniec XIX wieku pojawiły się w Japonii walki psów. W celu zwiększenia sprawności bojowej zwierzęta zostały skrzyżowane z niektórymi molosami i dodało im to nieco masywności. W trakcie wojen światowych rasa prawie wyginęła, bowiem psy były zabijane dla futer.

Co należy powiedzieć o temperamencie tej rasy psa?

Jest to odważny, zrównoważony pies o silnym instynkcie obronnym i terytorialnym. Uwielbia towarzystwo swojej rodziny i może być dobrym towarzyszem dla starszych dzieci. Jest uważany za jednego z najtrudniejszych do wyszkolenia psów. Wymaga doświadczonego opiekuna, cierpliwego oraz konsekwentnego prowadzenia od okresu szczenięcego, włącznie z prawidłową socjalizacją. Jest bardzo silny i z łatwością może przewrócić dziecko lub osobę starszą.

Pies ten potrzebuje codziennych, długich, ale spokojnych spacerów z biegaczem lub rowerzystą. Jeśli ma zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu, powinien być świetnym kompanem. Akita może mieszkać w każdych warunkach lokalowych. Należy wiedzieć, że są to odporne i wytrzymałe psy, które niemal nie chorują. Jak u każdej dużej rasy może wystąpić problem z dysplazją stawów lub skręt żołądka. Mogą pojawić się także choroby neurologiczne, problemy z oczami i kolanami. Sporadycznie notuje się genetycznie warunkowane poważne choroby, takie jak „sebadenitis” (zapalenie gruczołów łojowych) lub syndrom Vogta-Koyanagi-Harady (dziedziczna choroba młodych osobników, powodująca niezwykle bolesne zmiany w oczach i na skórze). Wskazane badania: biodra, oczy, łokcie.

Znów mówiąc o pielęgnacji, należy podkreślić, że akitę wystarczy czesać raz w tygodniu, natomiast dwa razy w roku (kiedy intensywnie linieje) konieczna jest codzienna pielęgnacja, bowiem gubi dużo głosów.

Oto zewnętrzne cechy charakterystyczne dla tej rasy psa:

1). Głowa – proporcjonalna, z wyraźnym stopem, umiarkowanie długą kufą.

2). Uszy – małe, grube, trójkątne, lekko zaokrąglone na końcach.

3). Ogon – puszysty, zakręcony, wysoko umiejscowiony.

4). Oczy – małe, ciemne, prawie trójkątne.

5). Szata – podwójna, obejmuje gęsty podszerstek oraz proste, obfite i sterczące włosy zewnętrzne, o długości około 2 cm.

6). Umaszczenie – spotykane są białe, czerwone, pręgowane i sezamowe. Białe znaczenia znajdują się po bokach kufy, na policzkach, spodniej stronie żuchwy, szyi, piersi, tułowia, ogona i po wewnętrznej stronie łap.

7). Waga – pies: 35-45 kg; suka: 25-35 kg.

8). Wysokość – pies: 64-70 cm; suka: 58-64 cm.

9). Długość życia – 10-12 lat.

To potężny, atletyczny pies o grubych kościach i dużej masie. Sylwetkę ma lekko prostokątną. Wygląd akity odzwierciedla jego pierwotną funkcję. Długie nogi i muskulatura pozwalały na wspinaczkę w wysokich partiach gór i bieg w głębokim śniegu. Jest to zwierzę przystosowane do polarnego klimatu, wodoodporne futro zapewnia izolację w surowych warunkach klimatycznych. Jest wszechstronnym, dużym psem w typie szpica.

Dodatkowa uwaga – jest najbardziej czczonym i znanym rdzennym psem japońskim. W Japonii figurka akity symbolizuje zdrowie i dobrobyt, daje się ją w prezencie osobom chorym i kobietom w ciąży.